Encorton zawiera w swoim składzie prednizon będący pochodną kortyzolu, a więc mamy do czynienia z substancją, dla której charakterystyczne jest silne działanie przeciwzapalne, przeciwreumatyczne oraz przeciwalergiczne. Wszystko to sprawia, że stosuje się go między innymi w chorobach przewodu pokarmowego, nowotworach oraz przy problemach z prawidłowym funkcjonowaniem układu krwionośnego. Warto dowiedzieć się jednak więcej o jego działaniu.
Encorton
Encorton jest lekiem, który znajduje zastosowanie między innymi w przypadku chorób alergicznych, schorzeń o działaniu autoimmunologicznych oraz w nowotworach. Jego działanie jest zbliżone do tego, jakie mają nasze hormony, za wytwarzanie których odpowiada kora nadnerczy. Jeśli więc produkcja wspomnianych hormonów nie jest wystarczająca, można podejmować próbę zastępowania ich lekiem. Pomaga to między innymi przy niedostatecznej produkcji kortyzolu oraz kortykosteroidów ważnych choćby ze względu na to, że regulują przemiany, jakim poddaje się białka, tłuszcze i węglowodany. W taki sposób wykorzystuje się go między innymi w procesie leczenia chorób o podłożu endokrynologicznym, choć okazuje się też niezastąpiony w procesie walki z chorobami przewodu pokarmowego i układu krwionośnego. Podaje się go wówczas w dawkach, które są znacząco wyższe od tych, z jakimi mamy do czynienia, gdy kortykosteroidów przebiega bez zarzutu.
Encorton – działanie
Najważniejszym zadaniem, jakie ma do wykonania Encorton jest zahamowanie migracji i gromadzenia się makrofagów, leukocytów oraz szeregu innych komórek, które biorą udział w procesach zapalnych. Wśród chorób, w których jego podawanie jest najskuteczniejsze znajdują się więc między innymi: pęcherzyca, toczeń rumieniowaty układowy, autoimmunologiczne zapalenie wątroby, niedokrwistość hemolityczna nabyta, reumatoidalne zapalenie stawów, wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz stwardnienie rozsiane.
Encorton – działanie przeciwalergiczne
Lek zasługuje na uwagę również dlatego, że zapobiega wytwarzaniu się przeciwciał wymierzonych przeciw substancji, która wywołuje objawy alergii. Jego substancja czynna jest w stanie zapobiegać, a nawet hamować komórkowe reakcje immunologiczne, może przy tym również zapobiegać specyficznym mechanizmom, które są związane z odpowiedzią immunologiczną. Przyczynia się między innymi do zmniejszenia liczby limfocytów T, a także do zmniejszenia przyłączania się immunoglobulin do receptorów znajdujących się na powierzchni komórek. Pozwala to na wykorzystywanie leku nie tylko w typowych chorobach alergicznych, ale także wówczas, gdy inne metody leczenia zawodzą, jak choćby przy ciężkich postaciach astmy i kontaktowego zapalenia skóry oraz atopowego zapalenia skóry.
Komentarze (0)