Zespół antyfosfolipidowy to choroba autoimmunologiczna. Jej mechanizm opiera się na niewłaściwym działaniu naszego układu odpornościowego, wskutek czego organizm produkuje przeciwciała, które są skierowane przeciwko swoim komórkom. Zespół antyfosfolipidowy przejawia się przede wszystkim poronieniami i zakrzepicą.
Przyczyny tego zespołu, nie zostały jeszcze dokładnie poznane. W jego przypadku we krwi występują antyfosfolipidowe przeciwciała, które produkuje pobudzony do działania układ odpornościowy. Przeciwciała te skierowane są przeciwko własnym komórkom organizmu.
Jakie są symptomy zespołu antyfosfolipidowego?
Symptomy antyfosfolipidowego zespołu mogą tyczyć się wielu różnych układów, niemniej jednak typowe jest pojawianie się niepowodzeń położniczych, siności siateczkowej skóry, jak i zakrzepicy żylnej.
U kobiet znacznie częściej pojawia się migrena i symptomy zapalenia stawów, zaś u mężczyzn zakrzepica tętnicza w kończynach dolnych, napady padaczki czy zawał mięśnia sercowego
W zespole antyfosfolipidowym pojawić się mogą również zmiany na skórze. Najbardziej charakterystyczne będzie zasinienie skóry mające siateczkowy wygląd, czyli tak zwana siność siateczkowa. Może dojść również do martwicy skóry i owrzodzeń.
Co zrobić w wypadku pojawienia się symptomów antyfosfolipidowego zespołu?
Jeżeli pojawią się objawy tego zespołu, trzeba koniecznie udać się do lekarza, który zleci odpowiednie badania, celem wykluczenia albo potwierdzenia diagnozy antyfosfolipidowego zespołu.
Zespół antyfosfolipidowy może doprowadzić do wielu powikłań, które wymagać będą natychmiast podjętej interwencji medycznej. Zalicza się do nich tak zwany katastrofalny zespół antyfosfolipidowy, udar mózgu, zawał serca, czy zatorowość płucna. Jeżeli pacjent albo jego otoczenie zauważą pojawienie się symptomów, które wskazują na którykolwiek z wyżej wymienionych stanów, trzeba udać się natychmiast do lekarza albo wezwać pogotowie.
Jak dokładnie lekarz rozpoznaje zespół antyfosfolipidowy?
Na samym początku konieczne będzie przeprowadzenie dokładnego wywiadu z pacjentem, u kobiet także wywiadu ginekologicznego. Później lekarz bada pacjenta, zleca odpowiednie badania, celem wykluczenia albo potwierdzenia diagnozy antyfosfolipidowego zespołu. Najważniejsze badanie to morfologia krwi wraz z oceną układu krzepnięcia. Później wykonywane jest badanie na obecność antyfosfolipidowych przeciwciał, które są charakterystyczne dla tego zespołu. Diagnostykę uzupełnia się poprzez wykonanie dodatkowych badań obrazowych (np. tomografia komputerowa, USG jamy brzusznej czy USG dopplerowskie górnych i dolnych kończyn).
Metody leczenia zespołu antyfosfolipidowego
Wybrana metoda lecznicza zależeć będzie od braku albo występowania zakrzepowych powikłań. Jeśli u pacjenta pojawią się zakrzepy, to leczy się je w identyczny sposób, jak u osób chorych bez wymienionego zespołu.
W wypadku braku powikłań zakrzepowych, u pacjentów, u których wykryto przeciwciała antyfosfolipidowe, lekarz musi określić ryzyko pojawienia się takich powikłań i dobrać właściwy sposób leczenia. Zwykle stosuje się acetylosalicylowy kwas, jak i hydroksychlorchinę. W sytuacjach szczególnych, które sprzyjać mogą powstaniu zakrzepów, do leczenia powinna zostać włączona heparyna.
U wybranych pacjentów - przede wszystkim cierpiących z powodu chorób tkanki łącznej albo małopłytkowość - stosowane są ponadto glikokortykosteroidy.
Sytuacją szczególną może być ciąża, jak i połóg u pacjentek mających zespół antyfosfolipidowy. Leczenie wówczas dobiera się indywidualnie. Lekarz podejmuje decyzję o sposobie leczenia, uwzględniając przy tym wcześniejsze symptomy, wyniki dodatkowych badań, ewentualne poronienia czy powikłania zakrzepowe.
Dowiedz się więcej o zespole antyfosfolipidowym na https://www.forumginekologiczne.pl/artykul/zespol-antyfosfolipidowy-jedna-z-przyczyn-nawracajacych-poronien/23334.
Czy można zostać całkowicie wyleczonym z antyfosfolipidowego zespołu?
Nie jest możliwie zupełne wyleczenie z antyfosfolipidowego zespołu. Jest to choroba przewlekła, niemniej jednak jej przebieg zależny jest od różnorodnych czynników. Dlatego tak ważne będzie przestrzeganie lekarskich zaleceń związanych z leczeniem i wykonywaniem okresowych kontrolnych badań.
Kobiety mające zespół antyfosfolipidowy, mogą jak najbardziej rodzic zdrowe dzieci, jeżeli będą stosować się do zaleceń lekarskich i regularnie przyjmować leki.
Co trzeba zrobić po zakończonym leczeniu antyfosfolipidowego zespołu?
Pacjenci chorujący na zespół antyfosfolipidowy, powinni przez dłuższy czas przyjmować przepisane przez lekarza leki, które zmniejszają ryzyko występowania zakrzepów, jak i zmodyfikować swój styl życia.
Kobiety planujące zachodzenie w ciążę, winny zostać pod opieką ginekologa, który odpowiednio zaplanuje leczenie w czasie ciąży.
Co powinniśmy zrozbić, żeby uniknąć ewentualnego zachorowania na opisywany zespół?
Z uwagi na to, iż przyczyny zespołu antyfosfolipidowego nie są znane, nie istnieją swoiste metody profilaktyki. Na pewno korzystne będzie unikanie czynników rozwoju symptomów antyfosfolipidowego zespołu, do których zalicza się przedłużające się unieruchomienie (przykładowo po wypadku), infekcje, zastępcza terapia hormonalna albo hormonalna antykoncepcja.
Komentarze (0)